test z chłopów tom 1

Download Image of PL Józef Ignacy Kraszewski-Król chłopów tom II 109. Free for commercial use, no attribution required. novel Polski: powieść. Dated: 1881. Topics: krol chlopow t 2 kraszewski, polish books Download Image of PL Józef Ignacy Kraszewski-Król chłopów tom IV 018. Free for commercial use, no attribution required. novel Polski: powieść. Dated: 1881. Topics: krol chlopow t 4 kraszewski, polish books Download Image of PL Józef Ignacy Kraszewski-Król chłopów tom III 070. Free for commercial use, no attribution required. novel Polski: powieść. Dated: 1881. Topics: krol chlopow t 3 kraszewski, polish books Autor otrzymał literacką nagrodę nobla, tok zdarzeniowy prace na polu, kultura 1. Zbieranie ziemniaków sianie zboża 2. Cierwy, psie krewniaki i zapowietrzone — wybuchała jagustynka i taki gniew ją przejął, że stara jej twarz posiniała, test z chłopów tom i jesień sprawdzian z treści lektury poziom rozszerzony. Download Image of PL Józef Ignacy Kraszewski-Król chłopów tom III 024. Free for commercial use, no attribution required. novel Polski: powieść. Dated: 1881. Topics: krol chlopow t 3 kraszewski, polish books nonton film korea scarlet innocence sub indo. Chłopki (tom I – Jesień) - Władysław Reymont: streszczenie, bohaterowie, problematyka, PODCAST Chłopi Władysława Reymonta to jedno z największych dzieł opisujących polską wieś i rządzące nią reguły. Nic dziwnego, że Reymont za tę powieść dostał Nobla. Obszerne dzieło porusza wiele wątków, występuje mnóstwo bohaterów, dlatego warto zapoznać się z problematyką i przypomnieć sobie treść powieści. Przeczytaj albo posłuchaj. Władysław Reymont - Chłopi (tom 1 - Jesień) - streszczenie lektury. Co trzeba z niej zapamiętać? To view this video please enable JavaScript, and consider upgrading to a web browser that supports HTML5 video Spis treściChłopi - najważniejsze informacjeChłopi -streszczenie, część I - jesieńChłopi - problematyka „Chłopi” Władysława Reymonta to opowieść o wsi, jakiej już nie ma albo prawie nie ma. Może w niektórych szczególnie mocno rolniczych regionach naszego kraju znajdziesz jeszcze taki system życia, jaki opisał Reymont, ale to mało prawdopodobne. O ile jednak zmienił się styl życia, dzień i noc nie determinują już tak mocno harmonogramu dnia, a technika ułatwiła wiele prac polowych, które nie mają już wiele wspólnego z grupową pracą i wspólnym spędzaniem czasu, o tyle wiele z mentalności chłopskiej, którą Reymont tak celnie sportretował, można znaleźć nie tylko wśród współczesnych gospodarzy. Wbrew pozorom „Chłopi” to nie rajska opowieść o tym, jak na wsi jest pięknie. Reymontowi daleko do uwielbienia, jakim wieś otaczał Kochanowski. Dużo bliżej mu do krytycyzmu Wyspiańskiego, choć kwestie narodowe nie mają tutaj wielkiego znaczenia. „Chłopi” to portret wsi i mieszkających w niej ludzi. To opis charakterów, reguł i brutalnych zasad gry, które każdemu człowiekowi wyznaczały konkretne miejsce w grupie. A jak ktoś się nie podporządkował, to kończył jak Jagna – jedna z głównych bohaterek powieści, wywieziona ze wsi na kupie gnoju, upokorzona i odrzucona. Przeczytaj do końca do końca, a dowiesz się, jak się zaczęła ta historia, poznasz jej pierwszą część, zrozumiesz, jakimi prawami rządziła się polska wieś na początku dwudziestego wieku i dowiesz się, czym wieś Reymonta różni się od tej z wierszy Kochanowskiego. Zacznijmy jednak od najważniejszych informacji. Chłopi - najważniejsze informacje „Chłopi” to powieść składająca się z czterech tomów. Pierwsze dwa („Jesień” i „Zima”) wydrukowano w tysiąc dziewięćset czwartym roku, część trzecia („Wiosna”) została wydana dwa lata później, a czwarta („Lato”) w roku tysiąc dziewięćset powieści rozpoczęto w odcinkach (tak samo, jak w przypadku „Lalki” Bolesława Prusa) w „Tygodniku Ilustrowanym” w tysiąc dziewięćset drugim roku. Serię kontynuowano z przerwami do grudnia roku tysiąc dziewięćset tomów odpowiadają porom roku, aby jeszcze dobitniej podkreślić uzależnienie życia wsi od rytmu natury. Problem ten będzie kluczowy dla całej powieści. Oprócz pór roku wpływających na rodzaj prac polowych, sposób spędzania wolnego czasu i sytuację materialną chłopów liczyć się będzie również rytm dzień-noc. W tysiąc dziewięćset dwudziestym czwartym roku Władysław Reymont za powieść „Chłopi” otrzymał literacką nagrodę Nobla. Dokładny czas, w jakim rozgrywa się akcja „Chłopów”, nie jest znany. Na przestrzeni wszystkich czterech tomów pojawiają się co prawda wzmianki o powstaniu styczniowym z tysiąc osiemset sześćdziesiątego trzeciego roku, w którym brał udział między innymi parobek Kuba, jednak trudno jednoznacznie określić czas akcji powieści. Uważa się, że w tomie „Zima” Reymont specjalnie skrócił opisy świąt w okolicach Nowego Roku, aby nie podawać konkretnych dat. Wiemy za to, że akcja rozgrywa się w ciągu dziesięciu miesięcy. Początek powieści to pierwsze dni września. Ostatni tom kończy się opisami żniw w lipcu. Jednak w żadnym momencie powieści nie pojawia się data roczna i wydaje się, że jest to świadomy zabieg życia mieszkańców wsi wyznaczają pory roku i towarzyszący im rytm dzień-noc, a także święta i obrzędy z nimi związane. To te wydarzenia, a nie konkretny rok, wyznaczają porządek czasowy. Wydaje się, że Reymont bardzo konsekwentnie stara się to jest natomiast miejsce akcji. To wieś Lipce, leżąca niedaleko Tynowa. Taka wieś naprawdę istnieje w Polsce. Leży niedaleko Skierniewic. Tynów to z kolei nieco większa od Lipiec miejscowość, gdzie co roku na słynny jarmark zjeżdżają się mieszkańcy okolicznych wiosek. Bohaterem zbiorowym „Chłopów” jest przede wszystkim wieś jako pewnego rodzaju wspólnota kierująca się określonymi zasadami, prawami i nakazami. Na tle tej zbiorowości pojawia się już w pierwszym tomie, który dzisiaj dla ciebie omawiamy, kilka wyróżniających się postaci. Są to: Maciej Boryna – najbogatszy chłop we wsi, który niedawno stracił drugą żonę i rozważa poszukiwania nowej kandydatki na towarzyszkę życia; Antek Boryna – jego syn, który wchodzi w nieustanny konflikt z ojcem, czuje się bowiem gospodarzem, a ojciec traktuje go jak parobka; Hanka – żona Antka, wspierająca męża w walce o należne mu synowskie prawa, jednocześnie cicha, pokornie wykonująca swoje obowiązki; Jagna – najpiękniejsza dziewczyna we wsi, nieprzystosowana jednak do życia w gromadzie i często łamiąca jej prawa; Kuba – parobek Boryny, który brał udział w powstaniu styczniowym, a teraz służy jako pomoc przy gospodarstwie; Agata – starsza kobieta, która oddała swoim dzieciom zarządzanie ziemią, przez co sama popadła w nędzę. Chłopi -streszczenie, część I - jesień Mamy początek września. Pierwsze cztery rozdziały powieści opowiadają o weekendowych wypadkach we wsi. Od piątku po południu, kiedy rozpoczyna się akcja, do niedzieli może się naprawdę wiele wydarzyć. Jako pierwszego widzisz księdza. Idzie przez wieś i mija kolejne osoby. Jedną z nich jest staruszka Agata, która udaje się na żebry do miasta. Czyżby nie miała rodziny? Nie, jest jednak dla nich ciężarem. Jako staruszka, która oddała zarząd ziemią młodszym, zupełnie straciła na znaczeniu i teraz sama musi się o siebie troszczyć. Ksiądz daje jej złotówkę, a ta nieco szczęśliwsza idzie dalej. Kapłan mija również młodą kobietę, która prowadzi krowę do innego gospodarstwa, po drodze spotyka także Żyda i ślepego dziada. Mija też inne osoby. Wszyscy okazują mu szacunek. W końcu jest księdzem, a więc obok wójta drugą najważniejszą osobą we wsi. Ksiądz dochodzi do pola Macieja Boryny. Jest to najbogatszy chłop we wsi, wdowiec, który wiosną pochował drugą żonę. Cieszy się ogromnym szacunkiem, to właściwie trzecia najważniejsza osoba w całych Lipcach. Na Borynowym polu trwają właśnie wykopki ziemniaków. Oprócz ciężkiej pracy jest tu miejsce na plotki. To właśnie na polu dowiedzieć się można najwięcej. Nie inaczej jest w tym przypadku. Jednym z tematów plotek jest Jagna Paczesiówna, jedna z najpiękniejszych dziewcząt we wsi. W pewnym momencie na polu robi się hałas i synowa Boryny – Hanka zostaje zawołana do chorej krowy. Okazuje się, że krowa zachorowała, bo była za mocno pędzona. Próbowano ją zbyt ostro przegonić z terenów należących do dworu, a potem pastuch Walek nie potrafił już opanować zwierzęcia. Na polu pojawia się Boryna, który decyduje o tym, że krowę trzeba dobić, aby się nie męczyła, a z dworem trzeba będzie sądzić się o stratę. Boryna jest wściekły, planuje się zdrzemnąć, a opiekę nad gospodarstwem poleca synowi – Antkowi. Antek jest niezadowolony z polecenia ojca. Od razu widać, że nie jest to pierwszy raz, kiedy ojciec traktuje go jak parobka. Boryna po krótkiej drzemce idzie do wójta, bo okazuje się, że była służąca Boryny – Jewka, oskarżyła go o to, że jest ojcem jej dziecka. Wójtostwo radzą Borynie, żeby się ożenił po raz trzeci. Dzięki temu w przyszłości uniknie podobnych bezpodstawnych oskarżeń. Boryna stwierdza, że nie jest to łatwa decyzja w jego wieku (jest już przed sześćdziesiątką, ma dokładnie pięćdziesiąt osiem lat). Okazuje się jednak, że wójtostwo nadal naciska, mówią mu nawet, że znaleźli dla niego idealną narzeczoną – chodzi oczywiście o piękną Jagnę. Boryna niby nie jest chętny do rozważania tego pomysłu, ale jakoś tak się dzieje, że wracając do domu, przechodzi specjalnie koło domostwa Jagny i zaczyna myśleć o pięciu morgach ziemi, które przylegają do jego pola. Piękna uroda ma swoje plusy, ale ziemia na wsi liczy się najbardziej. W sobotę Boryna udaje się na rozprawę do Tomowa. Zanim jednak opuści dom, wydaje wszystkim dokładne polecenia. Od razu widać, kto tu rządzi. Jadąc do Tomowa, Boryna znów przejeżdża obok pól Paczesiów, czyli rodziny Jagny. Pożądliwie patrzy na ziemię. Na razie to ona wywołuje u niego większe pożądanie niż myśl o dziewczynie, która do brzydkich przecież nie należy. Boryna mija także las, a narrator wspomina o sporze, jaki toczy się między dworem a chłopami o lasy, które są wspólną własnością wsi i dworu. Nasz bohater dociera wreszcie do sądu. Przed rozprawą Boryny toczy się rozprawa złodziejaszka Kozioła. Jest to bardzo zabawna scena, w której Kozioł pokrętnie tłumaczy się z kradzieży świni. Ważne jest jednak to, że świnia jest Dominikowej, a więc matki Jagny. Natomiast rozprawa Boryny nie przynosi żadnego rozstrzygnięcia. Chłop domyśla się, że ktoś namówił Jewkę, aby zgłosiła oskarżenie i w ten sposób zrobiła na złość bogatemu chłopu. Zastanawia się, kto to mógł być. Szykuje się do powrotu, jednak wcześniej do wspólnej jazdy zaprasza Paczesiową-Dominikową, czyli matkę Jagny. Podczas podróży rozmawiają o sprawach wsi, między innymi o wójcie, który jakoś wyjątkowo szybko się dorobił. Dominikowa pyta Macieja Borynę, czy nie myśli o ponownym małżeństwie. Dla Boryny to sygnał, że ma otwartą drogę do ubiegania się o rękę Jagny. Nadchodzi niedziela. Parobek Boryny – Kuba – ofiarowuje księdzu kuropatwy, które nielegalnie zabił w lesie. Dostaje za nie złotówkę. W jego oczach to ogromne pieniądze. Tak rośnie z dumy, że pcha się w kościele do przodu, aby wśród najważniejszych gospodarzy złożyć ofiarę na tacę. Spotyka się to z oburzeniem ludzi, bo w kościele na wsi każdy zna swoje miejsce i przy ołtarzu nie może stanąć byle kto. Po mszy dochodzi do jednego z wielu (czego można się łatwo domyślić) starć Boryny z synem Antkiem. Zarówno Antek, jak i jego żona czują się wykorzystywani przez Macieja. Mają wrażenie, że są tanią siłą roboczą, a nie rodziną. Antka denerwuje także to, że nie ma nic do powiedzenia i stary Boryna sam podejmuje wszystkie decyzje. Z kolei Kuba jest podekscytowany wizją zarobienia dużych pieniędzy na kłusownictwie. Najpierw próbuje się zdrzemnąć, a kiedy mu to nie wychodzi, idzie do karczmy. Tam Żyd Jankiel (karczmarz) proponuje Kubie, że kupi od niego kuropatwy. Jest gotowy zapłacić znacznie więcej niż ksiądz. Jednocześnie próbuje namówić Kubę, aby spróbował upolować jakieś większe zwierzę. Żyd mówi Kubie, że da mu nawet broń. Co więcej, sugeruje parobkowi, że mógłby podkradać koniom owies i po kryjomu sprzedawać go karczmarzowi. Kuba jest oburzony taką propozycją. Kradzież nie wchodzi w grę. Upija się z żałości, złości i jednoczesnego podniecenia. Zmieniamy nieco klimat. Rozdział piąty to „coraz głębsza jesień”. Dynamiczny ruch we wsi trochę przygasł, a mieszkańcy szykują się na ostatni jarmark w pobliskim Tymowie. Zastanawiają się nie tylko, co kupić, ale i co sprzedać. Jarmark to w ogóle bardzo ważne wydarzenie, wobec którego nikt nie pozostaje obojętny. To okazja do świętowania i niezłego zarobku. Boryna na jarmark idzie sam. Za karczmą dopędza go organista na bryczce i razem pokonują dalszą część drogi. Już na miejscu, między kolorowymi kramami, Boryna spotyka Jagnę. Kierowany impulsem kupuje dla niej wstążkę, a potem w prezencie daje jej jeszcze barwną chustkę. Ten drugi podarek miał być dla jego córki Józi. Przy okazji Boryna ściera się ze swoim zięciem, kowalem, który jednak daje mu w końcu do zrozumienia, że ani on, ani córka Boryny nie mieliby nic przeciwko, gdyby ten ożenił się po raz trzeci. W rozdziale szóstym robi się deszczowo. Trwa zbieranie ostatnich warzyw z pola. Ludzie wycinają kapustę. Pracuje również Dominikowa, matka Jagny. Jeśli myślisz, że Jagna to laleczka, która nic nie robi, to się mylisz. Pracuje w pocie czoła, dużo zresztą lepiej niż jej bracia. To zdrowa i silna kobieta, a to na wsi liczy się najbardziej. W drodze do domu spotyka Antka, który zaprasza dziewczynę na niedzielne tańce u Kłębów. Wieczorem do chaty Dominikowej przychodzi Jambroży. Zaczyna się zabawa w swaty. Chłop pyta, czy w imieniu Boryny może przyjść do Paczesiów z wódką. Jest to wyraźny sygnał oficjalnych podchodów małżeńskich, mimo że jeszcze nie mówi się o nich wprost. Dominikowa się zgadza. W tym miejscu pamiętaj, że choć Jagna miała swoje za uszami, była posłuszną córką, która liczyła się ze zdaniem matki. Od samego początku mówi, że jeśli ta każe jej pójść za Borynę, to ona tak zrobi. Jeszcze tego samego wieczoru przychodzi także Józia, córka Boryny i zaprasza Jagnę na obieranie kapusty. To kolejny wyraźny sygnał zainteresowania Macieja młodą kobietą. W następnym rozdziale chłopki szatkują kapustę. Tej dość nudnej robocie towarzyszy muzyka, wszyscy się bawią i weselą, a przy okazji pracują. Naczelną wiejską plotkarą jest Jagustynka. Przeciwwagę dla niej stanowi Roch, który przyjeżdża do Lipiec raz na trzy lata uczyć chłopskie dzieci. Po pracy Antek, nie mówiąc nic nikomu, towarzyszy Jagnie w drodze do domu. Nawiązuje się między nimi romans. Następnego dnia pojawia się informacja o zaręczynach Boryny z Jagną. Okazuje się, że swaty to na wsi bardzo rozbudowany rytuał, którego nie sposób ominąć. Tutaj każdy zna swoją rolę i swoje miejsce w szeregu. Kiedy przychodzą swatowie, matka Jagny wita ich jak każdego innego gościa. Początkowo nie pada ani jedno słowo dotyczące prawdziwego celu odwiedzin. Jednak wkrótce rozpoczyna się rozmowa o konkretach, a chodzi przede wszystkim o ziemię i zapis na rzecz Jagny ze strony Boryny. Dominikowa dba o to, aby córka na małżeństwie wyszła jak najlepiej. Kiedy już wszystko jest ustalone i obie strony wydają się usatysfakcjonowane osiągniętym porozumieniem, wszyscy idą do karczmy. Tam jest już Maciej Boryna. Wszystko toczy się po jego myśli, Dominikowa także nie ma powodów do narzekań. Chłopi świetnie się bawią, jednak zabawę kończy wieść o tym, że dziedzic sprzedał fragment lasu, o który toczy się spór między nim a wsią. Kolejne dwa rozdziały to opis czasu zadusznego. Jesteśmy już w okolicach listopada. Boryna zapisuje Jagnie sześć mórg ziemi. U Antka zarówno ta informacja, jak i to, że jego ojciec żeni się z kobietą, którą ten kocha (nieistotne, że miał już żonę), wywołują złość i rozgoryczenie. Idzie do księdza. Szuka jakiegoś rozwiązania, jest gotowy walczyć ze starym Boryną. Ksiądz krytykuje ten pomysł. Mówi, że Antek przegra, bo ojciec jest od niego zdecydowanie silniejszy. Nie chodzi tylko o siłę fizyczną, a o pozycję, władzę na wsi, a przede wszystkim o posiadaną ziemię, a tej Antek przecież nie ma. Kowal, zięć Boryny, jest tego samego zdania. Jednak Antek nie słucha mądrych rad. Wdaje się w bójkę z Maciejem, za co ten wyrzuca syna i jego żonę wraz z dziećmi ze swojego gospodarstwa. Pierwszy tom „Chłopów” kończy się weselem Boryny. Jest to huczna i bardzo wystawna uroczystość. Nie brakuje jedzenia i picia, gra muzyka, a chłopi świetnie się bawią, choć goście rozmawiają także o aktualnych problemach. Nie wszyscy jednak mogą się cieszyć weselem. W stajni leży bowiem Kuba, który został postrzelony podczas polowania, do którego tak namawiał go Żyd. Niestety zranionej nogi nie da się uratować. Na pomoc wezwani zostają Jagustynka i Jambroży, ale nawet oni nie mogą nic poradzić. Nogę trzeba uciąć. Jednak Kuba nie chce słyszeć o szpitalu, dlatego sięga po siekierę i sam ucina nogę. Szybko wykrwawia się, a umierając, myśli o przysmakach, które stoją na weselnym stole. Chłopi - problematyka „Chłopów” Władysława Reymonta uznaje się za kolejne wcielenie epopei narodowej. Dzieło to porównuje się z „Panem Tadeuszem” (nieco dalej mu oczywiście do pierwowzoru gatunku, czyli „Iliady”). Co sprawia, że „Chłopi” mogą być rozpatrywani w kategoriach epopei? Składa się na to kilka elementów. Wsłuchaj się uważnie, żebyś niczego nie pominął. Zastosowana w powieści koncepcja czasu: wiecznego, linearnego, kręcącego się jednak w kółko, uniwersalnego, płynącego co prawda powoli, ale się w powieści bohater zbiorowy, a więc gromada wiejska, która jest równie ważnym bohaterem, jak Boryna, Jagna czy Antek; bardzo dobrze znaczenie tego bohatera widać na przykład w zachowaniu Kuby, który w kościele próbuje dostać się bliżej ołtarza; to właśnie ujawniający się tutaj bohater zbiorowy przypomina Kubie, że każdy musi znać swoje miejsce w powieści na fabule epizodycznej. Oczywiście główną historią jest trójkąt Boryna-Antek-Jagna, jednak większość wydarzeń jest z tym wątkiem związana bardzo luźno; sceny epizodyczne pojawiają się po to, by zbudować określone społeczne i obyczajowe tło całej „Chłopach” przyroda jest równie ważna, jak człowiek; towarzyszy bohaterom właściwie w każdym momencie ich utworze pojawia się bardzo wiele opisów rytuałów, obyczajów, świąt, strojów – to wszystko składa się na szeroką panoramę obrazu wsi. Charakterystyczne dla epopei jest również połączenie języka patetycznego z realistycznym konkretnym językiem codziennych wydarzeń. W „Chłopach” codzienność opisywana jest realistycznie, natomiast część refleksji snutych przez wybranych bohaterów, szczególnie Borynę, ma znamiona bardzo patetycznego i podniosłego stylu. Szerzej o tym opowiemy przy okazji narracji w „Chłopach”.Warto jednak pamiętać, że w tradycyjnej epopei narrator stał z boku i jedynie przyglądał się opisywanym wydarzeniom. W „Chłopach” zaś narrator utożsamia się z bohaterami. Fabuła „Chłopów” układa się w trzy ciągi tematyczne: Pierwszy to losy pojedynczych bohaterów i całej społeczności; historie te mają ukazać różne typy ludzkie; warto wiedzieć, że w całej powieści pojawia się około dziewięćdziesięciu postaci. Jest to panorama pewnego świata. Na tym tle najważniejsze są jednak: dzieje Macieja Boryny (główny bohater pierwszego tomu), losy Antka Boryny (uwaga mały spoiler: w końcu wróci na ojcowiznę; wątek jego romansu z Jagną będzie ważny w drugim tomie), koleje życia Jagny (która z dziewczyny przeradza się w żonę, potem w kochankę syna swojego męża, a potem… dla tej historii naprawdę warto przeczytać cztery tomy), dzieje Kuby Sochy, czyli parobka Boryny, który z „duszy anielskiej” polskiego ludu, dumnego powstańca styczniowego, staje się biedakiem i parobkiem. Drugi ciąg tworzy czas obrzędowo-liturgiczny. Składa się na niego opis kultury polskiej wsi (obrzędów, zwyczajów, tradycji). W przypadku pierwszego tomu chodzi przede wszystkim o jarmark i wesele Boryny. Trzeci ciąg to powtarzalny rytm pór roku i wyznaczony przez ten rytm tok zajęć związanych z pracą na roli. W pierwszym tomie to zbiór ziemniaków, szatkowanie kapusty. Narrator nie przynależy do świata przedstawionego, ale się z nim utożsamia. Jest jednak cały czas niewidoczny dla odbiorcy i przede wszystkim anonimowy. Narracja w „Chłopach” nie jest jednolita, przyjmuje co najmniej trzy postaci: Część opowieści prowadzi lokalny gaduła-gawędziarz, który opisuje przede wszystkim obyczaje, obrzędy, kościelne święta. Pojawia się też „młodopolski stylizator”, który na inteligencką i poetycką modłę próbuje dopisać wiejskim obrzędom i zwyczajom pewną filozofię. Zwraca przede wszystkim uwagę na związek prac ludzkich z rytmem przyrody. To w tych właśnie momentach ujawnia się przypisywany „Chłopom” symbolizm i impresjonizm (na przykład w opisie jesiennego pola). Najrzadziej wypowiada się realistyczny obserwator, który zaznacza swoją obecność jedynie, gdy trzeba w toku fabuły przypomnieć, kto jest kim i jakie ma prawa. Te narracje oczywiście bardzo często się na siebie nakładają i tworzą dzięki temu wielowymiarowy obraz. Problematyka „Chłopów” jest jeszcze bardziej rozbudowana niż narracja. Jednym z ważniejszych tematów, poruszanym na wiele możliwych sposobów, jest kwestia biedy. Reymont wskazuje na problem wydziedziczenia starców przez ich dzieci, walki o ziemię między pokoleniami, historie małorolnych chłopów, którzy zmuszeni są pracować dla tych, którzy mają więcej ziemi. Zobacz, Antek czuje się niesprawiedliwie odsunięty przez ojca od wszelkich decyzji, ale przykład Agaty pojawiającej się na samym początku powieści pokazuje, że Borynę, jeśli przepisze ziemię na dzieci, może czekać podobny los. Warto w tym kontekście pamiętać również o Kubie, który był polskim powstańcem, a skończył jako parobek wykrwawiający się w chłopskiej szopie. Sporo mówi się również o tym, że ostatecznie chłopi i tak nie są samodzielni, nawet ci tak znaczący w gromadzie, jak Boryna. Chłopami rządzą bowiem bogaci panowie. Pamiętaj, że ludzie na wsi w tamtym czasie nie umieli jeszcze ani pisać, ani czytać (a przynajmniej nie umiała tego większość z nich). Niespecjalnie radzili sobie także z interpretacją prawa, co bardzo dobrze widać w scenie oskarżenia Boryny przez Jewkę. Piętno „wieśniaka”, któremu słoma z butów wystaje, jest tutaj właściwie nie do zdarcia. Jednak z drugiej strony z „Chłopów” można wyczytać myśl, że ci ludzie, właśnie dzięki swojej prostocie często są szczęśliwsi od tych „bogatszych” i „mądrzejszych”. Drugi ważny wątek to moc gromady, która jednoczy się w ważnych dla całej społeczności momentach. Dzieje się tak na przykład podczas walki chłopów z dworem o las. Ostatecznie zakończy się ona zwycięstwem chłopów, głównie dzięki sile wspólnoty. Podobnie będzie, gdy chłopi będą buntować się przeciwko budowie rosyjskiej szkoły. Gromada jest zawsze silniejsza niż jednostka – to prawo, które wyznaje każdy mieszkaniec wsi. Warto jednak pamiętać, że o tej sile można się przekonać również od innej strony, kiedy gromada tłamsi jednostkę. Reymont uchodził za mistrza słowa i „Chłopi” są najlepszym dowodem prawdziwości tej tezy. Prawie czterdzieści procent języka powieści to gwara. Pojawia się oczywiście w dialogach i jest zbliżona do tej używanej w okolicach Skierniewic (a właśnie nieopodal leżą Lipce). Sporo jest też stylizacji. Na przykład zamiast „ale” mówi się „hale” – to stylizacja fonetyczna. Pojawiają się także gwarowe słowa jak paskudnik. Specyficzna jest też składnia. Pewnie słowa: „Oczy swoje mam i miarkuję se ździebko” raczej nie przypominają ci zdań, które wypowiadasz na co dzień. „Chłopi” wpisują się w silny i obecny od dawna w literaturze polskiej nurt literatury poświęconej wsi i mieszkającym tam chłopom. Od czasów Kochanowskiego i jego słynnej „Pieśni świętojańskiej o Sobótce” zaczynającej się od słów „Wsi spokojna, wsi wesoła! Ziemio moja” wieś w literaturze polskiej była synonimem Arkadii, miejsca pełnej szczęśliwości. Akcentowano bliskość natury, wyjątkowy z nią kontakt, nieskażenie chłopów fałszem kultury. Takie wątki są obecne także w literaturze sentymentalnej. Wiążą się mocno z koncepcją Jana Jakuba Rousseau, który twierdził, że człowiek z natury jest dobry. Romantycy w pewnym sensie kontynuowali ten wątek, wierząc, że prości ludzie „widzą i wiedzą więcej”. Dostrzegali też siłę i zło tkwiące w naturze i wsi. Widać to choćby w „Balladach i romansach” Adama Mickiewicza. Jeszcze bardziej ostry w swoich osądach był Stanisław Wyspiański. W „Weselu”, oprócz krytyki intelektualistów sztucznie zafascynowanych wsią, dostaje się także samym chłopom za brak zaangażowania, gotowości do działania i wiele innych wad. Nikt jednak przed Reymontem w tak panoramiczny sposób nie przedstawił chłopów i ich środowiska. Geneza Władysław Reymont pisał „Chłopów” w latach 1899 – 1909. Pierwowzorem dla miejsca akcji stała się prawdziwa wieś Lipce. W 1924 roku powieść ta została odznaczona Literacką Nagrodą Nobla. Czas i miejsce akcji Akcja powieści rozgrywa się we wsi Lipce, na Kujawach, w okolicach Łodzi. Wspomina się najbliższe miasto Tymów oraz Warszawę, dokąd Kozłowa jeździ, żeby adoptować dzieci z sierocińca. Jeśli chodzi o czas akcji, nie jest on dokładnie określony. Wiadomo, że wydarzenia rozgrywają się w ciągu 10 miesięcy – od września do czerwca i że jest to czas po powstaniu styczniowym. Najważniejsze motywy Motyw wsi – akcja powieści rozgrywa się na wsi, przedstawionej jako model wszystkich europejskich wiosek. Motyw miłości i zdrady – jednym z ważniejszych wątków powieści są liczne romanse Jagny, a przede wszystkim jej związek z Antkiem Boryną i małżeństwo z Maciejem Boryną. Motyw rodziny – powieść przedstawia dzieje chłopskiej rodziny Borynów, najzamożniejszych gospodarzy we wsi Lipce. Problematyka „Chłopi” Reymonta to wielka epopeja wsi. Autor przedstawił w powieści uniwersalny obraz wiejskiej kultury, obyczajowości i tradycji. Reymont pokazał niejako „wieś wsi” – Lipce stanowią ponadczasowy model każdej europejskiej wioski i jej charakterystycznych cech: szacunku dla pracy, religii i wspólnoty. Efekt uniwersalizmu pisarz osiągnął wpisując świat przedstawiony powieści w mityczny czas rytmu przyrody, wyznaczanego przez cztery pory roku. Bohaterowie „Chłopów” to ludzie mocno związani z naturą i jej odwiecznymi prawami. Niejednokrotnie przypominają oni mitycznych herosów uczestniczących w sakralnym rytuale obcowania z ziemią. Bohaterowie: Maciej Boryna Maciej Boryna to jeden z głównych bohaterów powieści. Jest on najzamożniejszym gospodarzem we wsi Lipce, wdowcem wychowującym niepełnoletnią córkę Józię oraz ojcem Antka, a także żony kowala i żołnierza Grzeli. W momencie gdy rozpoczyna się narracja powieści, Boryna ma ponad sześćdziesiąt lat i myśli o znalezieniu sobie nowej żony. Jego wybór pada na najpiękniejszą dziewczynę we wsi, Jagnę Dominikową. Boryna jest człowiekiem dość próżnym, ponieważ nie zastanawia się nad prawdziwymi uczuciami młodej dziewczyny, ale zakłada, że zamożność czyni z niego najlepszą partię. Maciej jest zdziwiony niewiernością żony i kiedy nakrywa ją z kochankiem, wpada w wielką furię. Szok Boryny potęguje fakt, iż rywalem okazuje się jego własny syn, Antek. Boryna daje się poznać jako osoba porywcza i uparta. Jest najsilniejszym mężczyzną we wsi i wszyscy liczą się z jego zdaniem. Bez wątpienia bohater posiada również twardy charakter – wyrzuca Antka z domu, nie ugina się pod naciskami kowala i zawsze stawia na swoim. Z drugiej strony daje się wodzić za nos młodej dziewczynie i ofiarowuje jej więcej ziemi niż własnym dzieciom. Warto zwrócić uwagę, że Boryna wykazuje wiele altruizmu. Pomimo kłótni z Antkiem, pomaga Hance w trudnej sytuacji. W powieści bohater przypomina postać mityczną. Jego zachowanie i historia przywodzą na myśl dzieje Menelaosa walczącego o Helenę. Ponadto Boryna, niczym mityczny heros, przewodzi chłopom podczas bitwy o las, a jego śmierć jest niezwykle patetyczna – umiera na polu, siejąc życiodajne ziarno. Antek Boryna Antek Boryna to syn Macieja Boryny i mąż Hanki. W jego osobowości przeważają raczej cechy negatywne. Antek nie jest dobrym synem, ani ojcem czy mężem, nie sprawdza się w żadnej z tych ról. Jego stosunek do własnego ojca jest ambiwalentny, Antek przede wszystkim pragnie odziedziczyć jego majątek, a ponadto uwodzi żonę starego Boryny. Z drugiej strony podczas bitwy o las w ostatniej chwili ratuje życie ojcu i zabija jednego z ludzi dziedzica. W stosunku do swojej żony Hanki Antek jest wyjątkowo nieuczciwy. Nieustannie zdradza ją z Jagną, źle traktuje, a nawet bije. Mężczyzna w ogóle nie dostrzega poświęcenia małżonki i zostawia jej całą troskę o prowadzenie gospodarstwa i wychowywanie dzieci. Nawet kiedy Hanka jest w zaawansowanej ciąży, Antek nie interesuje się jej stanem i przysparza przykrości. Jagna jest z kolei dla bohatera jedynie przedmiotem pożądania seksualnego. Antek obmawia ją, a gdy cała wieś staje przeciwko dziewczynie, nie tylko jej nie broni, ale przyłącza się do bezlitosnego osądu, wypowiadając znamienne słowa: W gromadzie żyję, to i z gromadą trzymam! Chceta ją wypędzić, wypędź ta; a chce ta Se ją posadzić na ołtarzu, posadźta! Zarówno mi jedno!” Antek jest człowiekiem niedojrzałym, w swoim postępowaniu kieruje się jedynie emocjami. Kiedy ma ochotę, romansuje z Jagną, innym razem wraca do żony. Pracuje również tylko wtedy, gdy taki ma właśnie kaprys. Po wypędzeniu z domu przez ojca nie martwi się trudnym losem rodziny i wyrusza w świat. Hanka Borynowa Hanka Borynowa, z domu Bylica, to żona Antka. Jest to jedna z najbardziej interesujących postaci w powieści. Nie wiadomo bowiem, z jakiego powodu Antek ożenił się właśnie z nią, nie była przecież ani urodziwą ani zamożną dziewczyną. Hanka podczas trudnych wydarzeń przechodzi znaczącą przemianę. Początkowo jest dość pazerna i nie docenia tego, że wraz z mężem cieszą się przychylnością teścia. Dopiero kiedy Boryna wyrzuca ich z domu i w oczy rodziny zagląda prawdziwe ubóstwo, Hanka zmienia się. Z kobiety uległej we wszystkim mężowi, staje się prawdziwą lwicą, walczącą o byt swojego stadła. Mimo zaawansowanej ciąży Hanka bardzo ciężko pracuje, zbiera chrust w lesie, przędzie wełnę dla organiściny, zajmuje się dzieckiem i całym gospodarstwem. Kiedy przypadkowo spotyka starego Borynę, wypowiada znamienne słowa: „Bieda łacniej przekuwa człowieka, niźli kowal żelazo”. Trudną sytuację Hanki potęguje niewierność Antka, którą kobieta bardzo przeżywa. Wybacza jednak mężowi, a potem również i Jagnie. Co więcej, broni kochanki Antka przed obmową sąsiadów. Hanka jest kobietą niezwykle silną psychicznie. Dzięki niezłomnej postawie, udaje jej się wrócić do domu Boryny i przejąć pieczę nad całym rodzinnym majątkiem. Kobieta świetnie zarządza gospodarstwem, doskonale radzi sobie bez pomocy mężczyzn. Pomaga jej w tym typowo chłopska oszczędność, a nawet wrodzone skąpstwo. Hanka wykupuje Antka z więzienia i postanawia ratować swoje małżeństwo. Mimo że w napadzie gniewu wyrzuca Jagnę z domu, przed pielgrzymką do Częstochowy przeprasza Dominikową i jej córkę. Jagna Borynowa Jagna Borynowa, z domu Pacześ, to najpiękniejsza dziewczyna we wsi Lipce. W momencie rozpoczęcia narracji powieści Jagna ma osiemnaście lat. Kobieta zachwyca swoją urodą wszystkich mężczyzn, jest wysoka, nosi długie jasne warkocze, ma piękne modre oczy. Jagna jest jednak przede wszystkim obiektem zainteresowania seksualnego. Żaden z jej licznych kochanków, nie darzy jej prawdziwym uczuciem. Wyjątkiem jest Mateusz, który jako jedyny ujmuje się za Jagną, kiedy cała wieś chce ją zlinczować. Warto podkreślić, że Jagna jest osobą niezwykle wrażliwą i całkowicie wolną od chciwości. Jak sama mówi, nie interesują ją „grunta, zapisy i pieniądze”. Za starego Borynę wychodzi, ponieważ taka jest wola jej matki, a nie ze względu na jego majątek. W kłótni dziewczyna rzuca Hance pod nogi swój zapis morgów. Jagnę interesuje natomiast sztuka – zasłuchuje się w dźwięk kościelnych organów, płacze przy opowieściach Rocha, posiada talent plastyczny – potrafi wykonywać wspaniałe wycinanki czy pięknie krasić jajka. Wiadomo również, że Jagna lubi się stroić i przywiązuje wagę do obowiązującej mody. Jagna zdecydowanie wyróżnia się na tle innych mieszkańców wsi. Nie wyznaje bowiem obowiązujących w Lipcach wartości – zamiast rozumem kieruje się przede wszystkim własną zmysłowością. W ramionach Antka i wójta szuka fizycznej rozkoszy. Co więcej, nie uważa, że czyni coś złego, wręcz przeciwnie sama czuje się pokrzywdzona. Potrzeby duchowej więzi zaspokaja jej związek z Jasiem, synem organisty. Jagna musi jednak za swoje platoniczne uczucie zapłacić najwyższą cenę. Organiścina chcąc zemścić się na dziewczynie, doprowadza wieś do wykonania na niej samosądu. Jagna staje się kozłem ofiarnym – poniżona i pobita zostaje wywieziona z Lipiec na gnoju, w wyniku czego popada w obłęd. Pozostałe postaci W „Chłopach” pojawia się ponad 90 bohaterów. Oprócz członków rodziny Borynów do ważniejszych należą: Bylica – ojciec Hanki; po spaleniu domu i popadnięciu w wielką biedę decyduje się na wyruszenie w świat na żebry Dominikowa – matka Jagny, Szymka i Jędrzycha, kobieta namawia córkę do małżeństwa z Maciejem Boryną, nie zgadza się natomiast na związek Szymka z ubogą Nastką. Po wypędzeniu Jagny z Lipiec zamieszkuje wraz z nią w małej chatce Szymka. Kuba Socha – parobek Borynów, w czasie powstania uratował życie bratu dziedzica. Kuba chcąc upolować sarnę dla karczmarza, zostaje postrzelony i umiera od ran podczas wesela Boryny z Jagną. Kowal – zięć Macieja Boryny, nieustannie zabiega o zapis majątku dla swojej żony. Mateusz – kawaler zakochany bez wzajemności w Jagnie; jako jedyny broni jej przed linczem wsi. Wójt – żonaty mężczyzna piastujący najważniejszy urząd w Lipcach; w czasie romansu z Jagną defrauduje sporą sumę pieniędzy, co staje się pretekstem do samosądu nad dziewczyną. Jasio – syn organistów, młody i wrażliwy chłopak, który w przyszłości, z woli matki, ma zostać księdzem; zakochuje się w nim Jagna. Przyłapany z dziewczyną przez matkę zostaje wysłany na pielgrzymkę do Częstochowy. Rozwiń więcej Odpowiedzi: W którym roku ukazała się powieść? Powieść Ukazała się początkowo w prasie – w Tygodniku Ilustrowanym – drukowana w odcinkach 1902-1908 wydanie książkowe ukazało się w latach 1904-1909. W 1924 roku Reymont otrzymał za powieść literacką Nagrodę Nobla. Jak zbudowany jest utwór? Utwór zbudowany jest z czterech części, z których każda oznacza inną porę roku. Wszystkie wydarzenia zawarte w każdym z nich są podporządkowane naturze, dlatego w poszczególnych tomach mamy opisy ważnych prac polowych i gospodarskich, które determinują losy mieszkańców Lipiec. Czym rozpoczyna się , a czym kończy tom 1? Tom pierwszy, zatytułowany Jesień rozpoczyna się wykopkami a kończy weselem głównych bohaterów utworu i śmiercią jednego z parobków - Kuby. Wszystkie wydarzenia są skoncentrowane wokół Boryny i Jagusi ich zaręczyn i ślubu. Pokazany jest także konflikt Antka z ojcem. Jakie charakterystyczne cechy posiada Maciej Boryna? Maciej Boryna posiada wiele cech , które można określić jako charakterystyczne dla gospodarza. Jest on ideałem chłopa polskiego, posiadającego ziemie i gospodarstwo. Ma lat 58 ale nadal jest silny i krzepki i twardą ręka trzyma swoje gospodarstwo. Namówiony na kolejne (trzecie) małżeństwo wybiera sobie na zonę najpiękniejszą dziewczynę we wsi, Jagnę, która jest jego wielka namiętnością. Mimo tego ważniejszy od narzeczonej jest dla niego posag, a ziemia stanowi wartość najwyższą. Jest gwałtowny i despotyczny ale sprawiedliwy. jest bohaterem pozytywnym. Jak została przedstawiona Jagna? Jagna została przedstawiona w stylu młodopolskiej femme fatale. Jest najpiękniejszą kobietą we wsi, ale tez bardzo kochliwą i bezbronną wobec swoich namiętności. Nawiązuje liczne romanse, które ostatecznie prowadzą ja do zguby. Jednocześnie ma e skomplikowaną i wrażliwą duszą oraz bogatym wnętrzem. Nie interesuje jej ziemia ani majątek. Jaką rolę pełni przyroda w utworze? Przyroda pełni w utworze kluczową rolę. To ona decyduje o losie mieszkańców wsi, a także o tym, jaką pracę będą wykonywać danego dnia. Wpływa silnie na ich życie, a także nastrój. Piękne, impresjonistyczne i rozbudowane opisy przyrody w powieści stanowią także tło do wydarzeń w utworze i losów ludzkich. Bywają tez zapowiedzią lub zakończeniem różnych zdarzeń. Jak prowadzona jest narracja w Chłopach? Narracja w chłopach prowadzona jest w wyjątkowy sposób. Narrator jest jakby trzema osobami: jednym z nich jest realistyczny obserwator, który zdarzenia obserwuje z dystansu, posługujący się językiem literackim z elementami gwary. Drugi to gawędziarz, który emocjonalnie opisuje zdarzenia i ludzi, trzeci to młodopolski autor opisów. Historycy literatury spierają się , czy jest to jeden narrator, który się zmienia, czy trzech niezależnych narratorów. Jaką rolę pełni śmierć w utworze? Śmierć pełni ważną rolę w utworze, jest jednym z elementów życia, takim jak narodziny, dorastanie i starzenie się. W powieści przedstawiono kilka sposobów umierania i każdy z nich pokazuje inny wzorzec. Śmierć Boryny jest symboliczna – umiera on na polu w kontakcie z ziemią, która stanowiła najważniejszy element jego życia. Kuba – biedny parobek - umiera w stajni- bo jego zdaniem nie wypadało wzywać lekarza do kogoś kto nie jest gospodarzem. Jakim językiem napisany jest utwór? Utwór napisany jest wyjątkowym językiem. Autor wplótł we fragmenty dialogowe elementy gwary. Nie jest to jednak żadna konkretna gwara ale kompilacja wielu. Można powiedzieć, ze został ona stworzona na potrzeby tej właśnie powieści. Ludowość i historyczność języka podkreślają także użyte porzekadła i przysłowia. W częściach opisowych Reymont często stosował inwersje, powtórzenia oraz paralelizmy zdaniowe. W jaki sposób został przedstawiony naturalizm w powieści? Naturalizm w powieści został przedstawiony przez kontakt człowieka z przyrodą i mechanizmy, jakie kierują każdym z bohaterów. Ich życie jest zdeterminowane walką o byt i zachowanie gatunku. Naturalizm także potęgują opisy bardzo szczegółowe i dokładne, często pełne drastycznych szczegółów. Powyższy materiał został opracowany przez Przeczytanie i zapamiętanie tych informacji ułatwi Ci zdanie klasówki. Pamiętaj korzystanie z naszych opracowań nie zastępuje Twoich obecności w szkole, korzystania z podręczników i rozwiązywania zadań domowych. Home Sztuka, Kultura, KsiążkiJęzyk Polski zapytał(a) o 19:53 Proszę o szybką odpowiedź na pytania z Chłopów z I tomu. ! 1. Jaki był powód opuszzczenia jesienią wsi przez Agate?2. Kiedy posyłano po pomoc do Jamrożego?3. Którą z koleji żoną Macieja była Jagna?4. O co przede wszystkim wspierał się Antek z ojcem?5. Jakie wydarzenie spowodowało, że Kuba odważnie zajął w kościele miejsce przeznaczone dla gospodarzy?6. Co oznaczał zwrot "Posłać do kogoś z wódką" ?7. Co tragicznego wydarzyło się w czasie wesela Boryny z Jagną?8. Z kim spotykała się Jagna w czasie, w którym toczy sie akcja I tomu Chłopów?9. Opisem jakiego wydarzenia kończy się I tom Chłopów? Odpowiedzi villain odpowiedział(a) o 23:47 1. czuła się niepotrzebna w gospodarstwie, bo nie było dla niej pracy, ale wracała kiedy był potrzebny kubie? ziemie5. nie wiem6. odwiedzić kogoś i zaniesc wodke7. Kuba obciął nogę sobie i się wykrwawił8. z Antkiem9. opisem śmierci Kuby i tego jak opuszcza świat żywych. Uważasz, że ktoś się myli? lub Test z języka polskiego Test ze znajomości lektury Chłopi Władysława Reymonta. Tom 1 - Jesień. Chłopi – powieść Władysława Reymonta, pisana w latach 1901–1908, opublikowana w formie książkowej w latach 1904–1909. Pisarz otrzymał za ten utwór Nagrodę Nobla w 1924. Ilość pytań: 20 Rozwiązywany: 147230 razy Pobierz PDF Fiszki Powtórzenie Nauka Rozwiąż test

test z chłopów tom 1